Bij het berekenen van de CO₂-footprint van je organisatie is elektriciteitsverbruik een belangrijk onderdeel. Deze emissies vallen onder scope 2, de categorie voor indirecte emissies gerelateerd aan het gebruik van elektriciteit, stoom, warmte, en koeling. Er zijn twee gangbare methoden om deze emissies te berekenen: de location-based (locatie-gebaseerde) en de market-based (markt-gebaseerde) methode.
Location-based emissies
Emissies op basis van de gemiddelde energiemix van de regio waar je bedrijf opereert. De CO₂-uitstoot gekoppeld aan je elektriciteitsverbruik hangt dus af van de stroombronnen die in jouw omgeving beschikbaar zijn.
Indien je in een regio zit met veel fossiele brandstoffen, is de location-based emissiefactor hoog, ongeacht je contract voor groene energie.
Market-Based emissies
Emissies op basis van de specifieke energie-inkoopkeuzes die je bedrijf maakt. Het beschouwt de elektriciteitsmarkt als een massa-balanssysteem.
Indien je een contract hebt voor 100% hernieuwbare energie (zoals wind- of zonne-energie), dan mag dit als 0 kg CO₂eq/KWh worden gerapporteerd, zelfs als de regio waarin je actief bent vooral op fossiele brandstoffen draait.
Welke Methode Moet je Gebruiken?
Om het beste inzicht te krijgen, wordt je door het GHG protocol geacht om beide emissiefactoren te gebruiken en te rapporteren. Zo krijg je het meest transparante en complete beeld van je uitstoot en hoe je deze kunt verminderen.
De CO2-prestatieladder 4.0 vraagt bijvoorbeeld standaard om berekeningen met de market-based emissiefactoren en vraagt soms expliciet om een location-based berekening. Op deze manier wordt het ook in SmartTrackers gebruikt.
0 Opmerkingen